Recensie
Annette
Vogel, die met "haar" bassist Mario Kaspers met plezier hadden zitten
kijken naar hun collega, ging haar spullen uitpakken. BasMario knoopte nog snel
even de blonde lokken in een paar staartjes, a la Jaco Pastorius en nam z'n
plaats in. Voor de kijkers rechts. Annette ging zitten. Mooie Taylor gitaar.
Ik haalde met opzet Jaco erbij, die aan de
pracht Joni Mitchell-LP Hejira heeft meegewerkt, waar een aantal songs opstaan
die qua aanpak overeenkomen met wat Annette en Mario bij ons lieten horen.
Goeie zang, en een virtuoos samenspel tussen gitaar en bas en zonder percussie
die je door hun gedegen aanpak geenszins miste. Over Mario z'n baspartijen
eerst: Ook hij kwam uit het stevige rockcircuit dat is over het algemeen
stampen en weinig gelegenheid eens iets melodieuzers te doen. "Eindelijk
leren bassen", waren zijn woorden. Dat was goed te merken. Aan een paar
foto's is goed te zien hoe beiden elkaar in de gaten houden.
Annette zag in haar prille jeugd straatmuzikanten
de mensen vermaken en dacht: Dat wil ik ook! Zo vertelt ze: Dus stond ze op
haar 15de gewapend met gitaar onder het Rijksmuseum House of the Rising Sun te
spelen. Dat was het begin van haar muzikale carrière. Nu, een paar jaartjes
later, Is Annette een singersongwriter die opvalt door haar eigenzinnige stijl.
Haar muziek is beïnvloed door de folk van Sandy Denny (Fairport Convention), de
akkoordprogressies van Creedence Clearwater Revival en de funky style van David
Byrne (Talking Heads). Zij hebben net hun CD uitgebracht: What you hear is what
you get! 16 nummers live opgenomen in one track @Studio66 by H. Meijer.
Open Podium Gorinchem (2018)
Wat we
hoorden waren liedjes, uiteenlopend van sfeer en melodie. Boeiend en dan weer
onderhoudend en nooit sleets of voorspelbaar. Maar ook niet gezocht om virtuoos
te willen wezen. Naast de invloeden die ze zelf al vermeldde, hoorden we Norah
Jones, Katie Melua en Melanie in de verte.. Maar ook weer niet bedacht.
Zang, gitaar en bas in stemmen gelaagd. Jazzy,
funky. En tal van onderwerpen, oa het dorpje Waarder, dat even tegen het licht
werd gehouden.
Ook een uiterst aangenaam en gevarieerd
optreden, maar heel anders dan het eerste. (Hans
Veen/ AOP Gorinchem)
interview met Annette Vogel
Iedere eerste vrijdag van de maand in de
Noorderparkkamer in Amsterdam Noord vindt er een songwriters avond plaats onder
de enthousiaste leiding van Annette Vogel.
Ze speelde haar eerste akkoorden op 15 jarige leeftijd en op haar 17e
vertrok ze met gitaar om een hele tocht, al liftend en optredend door Europa te
maken. Al met al is ze ongeveer een jaar weg geweest en na een PABO-opleiding startte
ze aan het Conservatorium in Groningen. Daar deed ze in eerste instantie een
zangstudie, maar werd daar ook opgeleid tot…saxofonist! Ondanks deze
verrassende wending is ze na ongeveer 5 jaar gestopt en startte een gezin in
Amsterdam. Pas in 2011 vond ze weer opnieuw haar gitaar, ging weer spelen en
muziek schrijven en treedt daarmee ook zeer regelmatig op.
Aangezien er in 2011 in Amsterdam Noord niet zoiets bestond als een soort
songwriterscollectief, vatte ze het plan op om dat te gaan organiseren. Na een
oproep op Facebook kwam ze uiteindelijk terecht
in de Noorderparkkamer in het Noorderpark. Deze intieme locatie,
eigenlijk een soort huiskamer, kan ongeveer 25 mensen herbergen en iedere
eerste vrijdag van de maand zit het ook vol. Er spelen dan 8 songwriters elk 3
eigen nummers en het eindigt uiteindelijk in een soort jam. Het geheel duurt
uiterlijk, inclusief de jam, tot ongeveer half twaalf. Song Writers Amsterdam Noord, kortweg SWAN,
heeft inmiddels een behoorlijke naam opgebouwd en veel songwriters die er komen
spelen zijn vanuit het hele land afkomstig. Dit zal mede door de inspirerende
invloed van Annette komen en gezien haar enthousiasme heeft SWAN een glorieuze
toekomst in het verschiet.
Behalve dat, organiseert ze één maal per jaar ook het SchierSong Festival op
Schiermonnikoog, altijd aan het begin van de vakantieperiode en voor het
komende jaar is dat dan in het weekend van 29 en 30 juli 2017. Ook hier komen
vele songwriters op af die de eerste avond een optreden verzorgen op de camping
op het eiland en de avond daarna op strand. Hoeveel songwritersfeer wil je
hebben?
Wat haar eigen optredens betreft timmert ze ook behoorlijk aan de weg, naast
haar baan in het onderwijs treedt ze zo’n 2 keer per week op. Dat zijn vaak kleine
optredens met begeleiding van bassist Mario Kaspers en hierbij ze brengt haar eigen nummers. Deze zijn allemaal in het
Engels, hoewel ze ook wel eens een uitstapje naar het Nederlands heeft gemaakt.
Vaak is dat wel op verzoek van iemand of voor een speciale gelegenheid. Ook
bleek tijdens het gesprek dat ze inmiddels twee boeken heeft geschreven, De laatste
titel is De Verlichte Borderliner, veel van haar nummers gaan ook hierover.
Denk nu niet dat het allemaal mineurnummers zijn, want ondanks het pittige
onderwerp weet ze er juist door de muziek een vrolijke slinger aan te geven.
Toen ik het onderwerp betalingen aanstipte, ontwikkelde zich een mooie theorie.
Iedere muzikant heeft er mee te maken: weinig of zelfs niet betaald krijgen
voor een optreden. Annette zegt dat deze
disbalans al vroeg wordt veroorzaakt,
namelijk in het basisonderwijs. Vanaf het begin wordt er in het onderwijs
gehamerd op rekenen en taal. Muziekles
wordt vaak niet eens gegeven omdat leerkrachten zich daartoe niet in staat
voelen, op vakleerkrachten is behoorlijk bezuinigd, en geen enkel kunstvak is onderdeel van de CITO toetsen die jaarlijks
worden afgenomen.
Vreemd genoeg kun je dan binnen het voortgezet onderwijs, wél muzieklessen
volgen en kun je er nu zelfs ook examen in doen, maar bij overgang
basisonderwijs naar het middelbaar onderwijs hecht men er totaal geen belang
aan. Ouders willen in de onderbouw en
middenbouw graag dat hun kinderen les krijgen in muziek, drama, en beeldende
kunst maar zodra hun kinderen in groep 7 komen,
raken ouders in paniek omdat er
door de entreetoets en eindcito groep 8 alleen maar getoetst wordt op spelling,
rekenen en taal. Middelbare scholen
kijken alleen naar dat soort kwaliteiten. Maar waarom, als veel middelbare scholen muziek zelf
inmiddels wel aanbieden als examenvak?
Het zou al een behoorlijke verbetering geven,
ook in de kwaliteit van de muzikanten, als het
basisonderwijs meer waarde hecht aan de
kunstvakken en deze vakken als net zo
volwaardig gaat beschouwen als bijvoorbeeld rekenen. Maar dit zal alleen gebeuren als de
samenleving daar om vraagt! Als de kunstvakken een andere, sterkere positie op
de scholen innemen, zodat leerlingen ook op deze vakken kunnen scoren en hun
talenten kunnen ontwikkelen, dan pas wordt het als een volwaardig vak gezien en
kan de vraagprijs omhoog en kan de goede muzikant beter betaald worden.
Uiteindelijk voor iedereen beter, de muzikant, het podium en dus ook het
publiek.
Livepodium.nl / Peter de Ruygt -
